نباشدکار، احوالش خمار است

نمی بیند چوکاری را مهیا

نه درخواب ونه بیداری نه رویا

نمی بیند نه در باغ و نه شالی

به جزخون دل وبختِ محالی

کشاورزی کساد وکار سخت است

گهی بگشوده بخت وگاه تخت است

همی کوچد به سوی شهرِ آمال

که تاشاید گشاید بخت اقبال

دریغا تا نباشد کار ،زن نیست

که درتفتیده صحراها چمن نیست

درون شهر میگردد به پاکی

همه جارا گرفته دود وخاکی

پریشانحال ،جویای مکانی

که شب تا صبح خوابد در امانی

دریغا زندگی در تنگدستی

چوبارِِِ زندگانی رانبستی

نیابد کارِخوبی باب میلش

نگردد چرب از کاری سبیلش

به هرجا کارِ معمولی فراوان

به مترو وبه میدان وخیابان

گهی گرگی کمین کارِ او است

که دزدد هرچه اندر بار او است

گهی گیردسرِ راهش حریفی

نمی گردد حریفش از نحیفی

دهد باجِ سبیل وپول بسیار

وگرنه استخوانش میشود زار

درون شهر کس یارش نگردد

چومفلس دید،همکارش نگردد

بلی شهراست صدها دام وصیاد

هزاران دزد وصدها گرگ ومعتاد

مبادا راه را بیراه پوید

خیال باطلی زان راه جوید

دریغا زندگی ودورِباطل

جوانی را به پیری برد حاصل

                                               شعر از : ش.م.عاشوری 21/7/92

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: